மெய்யெனக் கொள்வாய் – அத்தியாயம் 4

அத்தியாயம் – 4

ஸ்ரீகீர்த்திக்கு கிளம்பும்போது தன் தாயின் கண்களில் கண்ட வேதனையே மனதில் ஓடியது. எப்போதுமே கீர்த்தியின் தந்தையின் வருகை என்பது வருடத்திற்கு ஒருமுறை மட்டுமே இருக்கும். அடிக்கடி விடுமுறை எடுக்க முடியாது என்பதால் விடுமுறைகளை பெரும்பாலும் கீர்த்தி யின் பிறந்த தினத்தை அனுசரித்தே அமைத்துக் கொள்வார் சந்திரன். அதனால் கீர்த்தியின் அன்னை, தந்தை பிறந்த நாளோ, திருமண நாளோ அவர்களுக்குப் பெரிதாகத் தெரிவதில்லை.

ஸ்ரீகீர்த்தியின் பெற்றோர் பன்னிரெண்டு வருடங்களுக்கு முன் சட்டப்படிப் பிரிந்து விட்டனர். ஸ்ரீகீர்த்தியின் பொறுப்பை அவளின் வயதைக் கொண்டு சத்யவதியிடமே ஒப்படைத்தது சட்டம். அதற்கு பிறகு வருட விடுமுறை கூட எடுத்துக் கொள்வதில்லை சந்திரன். அவ்வப்போது போனில் மட்டும் பேசுவார்.

கீர்த்தியின் பள்ளிப் படிப்பு வரை சந்திரன் அவளின் பிறந்த நாள் அன்று அவளுக்குத் தொலைபேசியில் வாழ்த்துத் தெரிவிப்பார். பின் ஏதாவது ஒரு பரிசுப் பொருள் அவள் இல்லத்திற்கு கூரியர் மூலம் அனுப்பி விடுவார்.

கீர்த்தி பள்ளிப் படிப்பு முடிந்தவுடன் கல்லூரி சேரும் முன் விடுமுறையில் தன் தந்தையோடு இருந்துவிட்டு வந்தாள். அப்போதுதான் அவர் பிறந்தநாள் தெரிந்துக் கொண்டாள். அதிலிருந்து மூன்று வருடங்கள் முன்பு வரை அவளின் தந்தை சந்திரனுக்குத் தொலைப் பேசியின் மூலம் வாழ்த்துத் தெரிவிப்பாள்.

இந்த கெஸ்ட்ஹவுஸ் வாங்கியதும், தன் தந்தையை அவரின் பிறந்தநாள் அன்று கீர்த்தி அழைத்தாள். முதலில் வேண்டாம் என்றாலும், வருடங்கள் செல்லச் செல்ல தனிமை அவரை சிந்திக்க வைத்தது.

தன் மனைவி திரைத் துறையைத் தேர்ந்தெடுத்தது பிடிக்காமல், சத்யவதியைப் பிரிந்த சந்திரன், கால மாற்றங்களில் நம் உள்ளத்தில் நேர்மை இருக்கும் பட்சத்தில் எந்த துறையிலும் முன்னேற முடியும் என்று உணர ஆரம்பித்தார். அவருக்குப் பிடிக்காவிட்டாலும், தன் மகளும் அதே துறையைத் தன் களமாகத் தேர்ந்தெடுக்க, கீர்த்தியை அவரால் விட்டுவிட இயலாமல் பாசம் தடுத்தது. அதனால் கீரத்தியிடம் மேலோட்டமாக பிடித்தமின்மையைத் தெரிவித்து இருந்தாலும், அவளுடனான பந்தம் தொடர்கின்றது. .

மூன்று வருடங்கள் முன் சந்திரனின் பிறந்த நாள் அன்று கீர்த்தி அவரை பாசத்துடன் அழைக்கவும், ஆசையுடனே விருந்தினர் விடுதிக்குச் சென்றார். அன்றைய மாலை வேளையை இருவரும் மகிழ்வுடன் கழிக்கவும், இரவு உணவிற்கும் அங்கேயே ஏற்பாடு செய்து இருந்தாள் கீர்த்தி. தந்தையோடு சற்று நேரம் ஷட்டில், செஸ் என்று விளையாடினாள். பின் இருவரும் இரவு உணவிற்கு வர, அவள் தந்தைக்குப் பிடித்த பதார்த்தங்கள் தான் அதிகம் இருந்தது.

சந்திரன் உணவு வகைகளைப் பார்த்ததும் அனைத்தும் கீர்த்தியின் அன்னையின் தயாரிப்பு எனப் புரிந்து கொண்டார். அன்றைக்கு அவளிடம் எதுவும் சொல்லவில்லை. மறுவருடம் அதே போல அழைத்தப் போது சாப்பாடு வேண்டாம் என்றார்.

ஏன் எனக் கீர்த்தி கேட்டபோது, தனக்கு விருப்பமில்லை என்று கூறினார். அந்த குரலில் கீர்த்தி என்ன உணர்ந்தாளோ, அதற்கு பின் கேட்பதில்லை. அவரோடு நேரம் செலவழித்து விட்டு, உணவிற்கு வெளியில் சென்று விடுவார்கள். ஸ்ரீகீர்த்தி வெளியில் செல்லும்போது மட்டும் தன் அடையாளம் மறைத்துக் கொள்வாள்.

இன்றைக்கும் அதே போல விருந்தினர் விடுதிக்குச் செல்ல, கீர்த்தியின் தந்தை சந்திரனும் சில நிமிட இடைவெளியில் வந்தார்.

சற்று நேர அமைதிக்குப் பின் சந்திரன் “கீர்த்திமா, இன்னிக்கு அம்மாவோடு இருந்திருக்கலாமே மா. நாம் இன்னொரு நாள் கூட பார்த்துக் கொள்ளலாமே” என்றார்.

“நானும் சொன்னேன்பா. அம்மா தான் நீங்க கவலைப்படுவீங்க. கொஞ்ச நேரம் உங்க கூட டைம் ஸ்பெண்ட் பண்ணினா, ரிலாக்ஸ் ஆகிடுவீங்கன்னு சொன்னாங்க.”

“என்ன பிரச்சினை கீர்த்தி? சத்யா பெயருக்கேற்றபடி உண்மையாக இருப்பவள். தவறான வழியில் எக்காலமும், யாருக்காகவும் செல்ல மாட்டாள். அதிலும் உன்னை யாரும் பேசும் அளவிற்கு சத்யா விடமாட்டாளே? என்ன தான் நடந்தது.”

இதை கேட்டதும் ஸ்ரீகீர்த்திக்கு நிம்மதியாக இருந்தது. தந்தை, தாய் இருவரையும் குறித்து பெருமிதமும் வந்தது. இருவரின் பிரிவிற்கு என்ன காரணமோ, ஆனால் பிரிந்து இத்தனைக் காலம் சென்ற பின்பும் ஒருவரோடு ஒருவர் கொண்டிருந்த அக்கறையும், நம்பிக்கையும் கீர்த்தியை ஆச்சரியப்படுத்தியது. அவர்களின் தனிப்பட்ட விஷயங்களுக்குள் செல்லாமல், பெருமூச்சுடன் சத்யவதி கூறியது அனைத்தையும் கீர்த்தி விளக்கமாகக் கூறினாள்.

அனைத்தும் கேட்டிருந்த சந்திரனுக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. இதை எல்லாம் எதிர்பார்த்துத் தான் அவர் இந்த வேலை வேண்டாம் என்று கூறியதே. அப்போது அதை அடக்குமுறையாக எண்ணிய சத்யவதி சந்திரனைப் பிரியும் முடிவெடுத்தார். அப்போதும் கடைசி முடிவெடுக்கு முன் கூட சந்திரன் பேசித் தான் பார்த்தார். ஆனால் சத்யா பிடி கொடுக்கவில்லை. அதற்கு அவரின் சொந்தங்களின் வார்த்தைகளும் காரணம் தான்.  

“வக்கீல் என்ன சொல்றார்?”

“இந்த ஆடியோ எடிட் செய்து வந்திருக்கிறதைப் பார்த்தா, அன்னிக்கு நடந்த சம்பவம் எல்லாமே அவர் கையில் இருக்கணும். அந்த ஃபுல் வீடியோ அல்லது ஆடியோ கிடைச்சா கருணாகரன் மேலே கேஸ் கொடுக்கலாம்ணு சொல்றார்.  அப்படியில்லை என்றால் கருணாகரனே அதை ஒத்துக்கணும். எப்படி இதைச் செய்யறதுனு நாளைக்கு டிஸ்கஸ் பண்ணலாம்னு சொன்னார்’

சந்திரன் சிறிது நேரம் யோசித்து விட்டு,  கீரத்தியோடு சேர்ந்து சில விஷயங்கள் பேசினார்.

“கீர்த்திமா, ஒரு டிடெக்டிவ் கிட்டே பொறுப்பை ஒப்படைச்சு, அந்த ஆடியோ டேப் கருணாகரன்கிட்டேயிருந்து எடுக்கலாம். அதை வச்சு அவன் மேலே கேஸ் போட்டு, உள்ளே தள்ளிடலாம்” என்றார்.

“பா, அது எல்லாம் ஓல்ட் டெக்னிக். அவர் படத்திலே எத்தனை ஸீன் இது மாதிரி பார்த்திருப்பார். பழைய மாதிரி கேசேட் எல்லாம் இருக்காது. இதை கிளவுட், கூகிள் டிரைவ்னு டிஜிட்டலா எங்கியாவது சேவ் பண்ணிருப்பார். ஹாக் பண்ணினா, அதை சைபர் க்ரைம்னு நம்ம மேலே திருப்பி விட வாய்ப்பு இருக்கு“ என்றாள் கீர்த்தி.

“அப்போ எப்படி இந்தப் பிரச்சினைய சால்வ் பண்ணறது?” என சந்திரன் கேட்கவும், கீர்த்தி ஒரு யோசனை கூறினாள்.

“அப்பா, கருணாகரன் படத்தில் நான் நடிக்கப் போறேன். அப்போ அவர் கிட்டப் பழகி, உண்மையை அவர் வாயால் உண்மையைச் சொல்ல வைக்கப் போறேன்.”  

கீர்த்தி கருணாகரனிடம் செய்யப் போகும் விஷயத்தை வெளிப்படையாகச் சொல்லவில்லை. மேலோட்டமாகக் கூறியதற்கே அதில் உள்ள ஆபத்தை உணர்ந்த சந்திரன் கீர்த்தியின் யோசனைகளை நிராகரித்தார்.  கீர்த்திக்கோ அது மட்டுமே சரியாக வரும் என்று அழுத்தமாகத் தோன்ற ஆரம்பித்து இருந்தது. அவளின் மனதில் உள்ள திட்டத்திற்கு பெற்றோர் இருவருமே சம்மதிக்க மாட்டார்கள் என்று நினைத்தாள்.

மேற்கொண்டு வேறு எதுவும் தந்தையிடம் சொல்லாமல், வெளியிலும் செல்லாமல், விருந்தினர் இல்லத்திற்கே உணவிற்கு ஆர்டர் செய்தாள். இருவருக்கும் சாப்பிடும் எண்ணம் இல்லையென்றாலும், பட்டினியால் எதுவும் சாதிக்க முடியாது என உணர்ந்து இருந்தனர். எப்போதையும் விட சீக்கிரமே இருவரும் அங்கிருந்து கிளம்பி விட்டனர்.

வீட்டிற்கு சென்ற கீர்த்தி, தன் அன்னையைச் சென்று பார்க்க, அவர் படுத்து இருந்தாலும் உறங்கியிருக்கவில்லை. வேலையாட்களிடம் அவர் உணவு பற்றிக் கேட்டுக் கொண்டதால், அதைப் பற்றி கேட்காமல் அவர் அருகே வந்து அமர்ந்தாள்.

சத்யவதி கீர்த்தி தந்தையோடு செலவழித்தப் பொழுத்துகளைப் பற்றி கேட்க, அவர் சத்யாவைப் பற்றிக் கூறியதைக் கூறினாள். கேட்டதும் சத்யாவின் கண்களில் கண்ணீர் வந்தது. பின் கீர்த்தியை உறங்க அனுப்பி விட்டு, தன் வாழ்க்கையில் நடந்தவற்றை எண்ணிப் பார்க்க ஆரம்பித்தார். அதே நேரம் சந்திரன் கூட சத்யவதி தன் வாழ்க்கையில் இணைந்ததையும், அதன் பின் ஏற்பட்ட பிரிவையும் நினைத்துக் கொண்டு இருந்தார்.

கீர்த்தியின் அன்னை சத்யவதி பின் எழுபதுகளில் பிறந்தவர். பிறந்து வளர்ந்தது அனைத்தும் அப்போதைய மெட்ராஸ் என்றழைக்கப்படும் தற்போதைய சென்னை பெருநகரில்தான். சத்யவதியின் தந்தை ஈஸ்வர மூர்த்தி தமிழ் இசைக் கலைஞர். அவரின் முன்னோர்கள் தினமும் கோவில்களில் தேவாரம், திருவாசகம் எனப் பாடி பணி செய்த ஓதுவார் வகையைச் சேர்ந்தவர்கள். கால மாற்றத்தில் ஈஸ்வரன் அதே பணியை இசைக் கச்சேரிகளாகச் செய்து வந்தார். அதனால் அவர்கள் இல்லத்தில் இசை ரீங்காரித்துக் கொண்டே இருக்கும்.

சத்யவதியும் தந்தையிடம் முறையாகச் சங்கீதம் கற்றுக் கொண்டிருந்தாள். அவளுக்கு ஒரு மூத்த சகோதரி வேதவதி மட்டுமே. அவளை உள்ளூரிலேயே திருமணம் செய்து கொடுத்து இருந்தனர். அக்கா கணவர் ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் மேலாளர் பொறுப்பில் இருந்தார்.

சத்யவதி படிக்கும் காலத்தில் கல்லூரி விழாவின் போது பாடல்கள் பாட அவரை தேர்வு செய்வது வழக்கம். ஒருமுறை நாடகத்தில் நடிக்க வேண்டியப் பெண்ணுக்குத் திடீர் உடல் நலக் குறைவால் கல்லூரி வர முடியவில்லை. அவளுக்குப் பதிலாக யாரைத் தேர்ந்தெடுக்க என்று யோசித்தப் போது அவர்களின் பேராசிரியர் சத்யவதியை செலக்ட் செய்தார். முதலில் தயங்கினாலும், கல்லூரியில் தான் என்பதால் ஒத்துக் கொண்டாள் சத்யவதி.

அந்த விழாவிற்கு பிரபல நாடக இயக்குனர் தலைமை தாங்க வந்திருந்தார்.  அவருக்கு சத்யவதியின் நடிப்பும், குரலும் மிகவும் பிடிக்கவே வெகுவாகப் பாராட்டிப் பேசினார். அந்த பாராட்டு சத்யவதியின் மனதில் சிறு ஆசையைத் தூண்டியது. ஆனாலும் தன் வீட்டினர் ஒத்துக் கொள்வது எல்லாம் கடினம் என அதைப் பெரிதுபடுத்தவில்லை  .

அந்தக் கால கட்டங்களில் ஷேக்ஸ்பியர் நாடங்கள் கல்லூரிகளில் மிகவும் பிரசித்தம். அதற்கு முக்கியத் தேவை நடிப்பு மட்டுமல்ல. அழகான ஆங்கில உச்சரிப்பு. சத்யவதிக்கு இயற்கையாகவே அந்த திறமை இருந்தது. அதே சமயம் இசையை முறையாகக் கற்றுக் கொண்டிருந்ததால் தமிழ் உச்சரிப்பிலும் பிழையில்லாமல் இருக்கும். அதனால் தொடர்ந்து கல்லூரி நாடகக் குழுவில் இடம் பெற்று இருந்தாள்.

சத்யவதி ஆங்கிலத்தில் இளங்கலைப் பட்டம் பெற்ற அதே சமயம் அவளின் நடிப்புத் திறமையும் மெருகேறியிருந்தது. அவர்கள் கல்லூரி அந்தக் காலக் கட்டத்தில் புகழ் பெற்ற கல்லூரிகளில் ஒன்று. கலைத் துறையினர் பலர் அங்கே பயின்றதால், அதிகமான அளவில் செலேபிரட்டிஸ் விழாக்களில் கலந்து கொள்வார்கள். அவர்களுக்குக் கிடைக்கும் வரவேற்பும், புகழும் கண்டு சத்யவதிக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தானும் அதே போல புகழ் பெற வேண்டும் என்ற ஆசை உண்டானது.

சத்யவதி படிப்பின் இறுதி ஆண்டில் இருக்கும்போது அப்போது மிகவும் புகழ் பெற்ற நாடகக் கம்பெனி ஒன்றின் இயக்குனர், அவளிடத்தில் தங்கள் குழுவில் சேர்ந்துக் கொள்ளச் சொல்லி அழைப்பு விடுத்தார். வீட்டில் கேட்டுவிட்டுக் கூறுவதாகச் சொல்லி, அவர்களின் விலாசம் வாங்கி வைத்துக் கொண்டாள் சத்யவதி.

தொண்ணூறு காலக் கட்டங்களில் பெரிய திரையின் ஆதிக்கம் மற்றும் சின்னத் திரையில் தனியார் சேனல்கள் வரவு போன்றவற்றால் மேடை நாடகங்கள் மெல்ல மங்கத் தொடங்கி இருந்தது. ஆனாலும் அந்தக் கலையைப் போற்ற மிகச் சில நாடக கம்பெனிகள் நடந்துக் கொண்டிருந்தது. அவர்கள் சின்னத் திரையிலும் நாடகங்கள் தயாரித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அப்போது சின்னத் திரையில் வந்த நாடகங்களும் பெண்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து, குடும்ப உறவுகளுக்கு இடையேயான அன்பை வெளிப்படுத்தும் விதமாகத் தான் தயாரித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அப்படி ஒரு பிரபலமான இயக்குனர் தான் சத்யவதியை நாடகத்தில் நடிக்க அழைத்தார்.

சத்யவதி தன் வீட்டில் கூற, அவளின் பெற்றோர் திருமணம் பேசப்போகிறோம் என்று கூறி தடுத்து விட்டார்கள். ஆனால் ஏனோ சத்யவதிக்கு அத்தனை எளிதில் திருமணம் அமையவில்லை. அழகோ, படிப்போ, வசதியிலுமோ பெரிய குறை கிடையாது. மிகப்பெரிய பணக்காரர்கள் என்று கூற முடியாவிட்டாலும், நடுத்தரத்திற்கும் சற்று மேல் தான் சத்யவதியின் பெற்றோர். அதிக ஜாதக நம்பிக்கைக் கொண்டவர்கள். பொருத்தமான ஜாதகம் கிடைக்க வேண்டும் என்று காத்து இருந்தனர்.

அந்த காலக் கட்டத்தில் வீட்டில் சும்மா இருப்பதற்கு நடிக்கப் போகிறேனே என்று சத்யவதி கெஞ்சி, மிரட்டி, கொஞ்சி அனுமதி வாங்கிவிட்டாள். முதலில் மேடை நாடகத்திற்குதான் அந்த நாடகக் குழுவில் அவளைத் தேர்வு செய்தனர். ஆரம்பத்தில் சத்யவதியோடு கூடவே வந்த அவள் தந்தை, அந்தக் குழுவினர் நடந்துக் கொண்ட கண்ணியமான முறை கண்டு நாளடைவில் அவளைத் தனியாகவே அனுப்ப ஆரம்பித்தார். தமிழ் நாட்டுக்குள் நடக்கும் வெளியூர் நாடகங்களுக்குக் கூட அனுப்பினார்.

மேடை நாடக ரசிகர்கள் என வருபவர்களும் திறமை கண்டு போற்றுபவர்கள். அதனால் ரசிகர்கள் தொந்தரவு என்பது எல்லாம் கிடையாது. இரவு சற்று நேரமானாலும் நாடகக் குழுவின் வேன் நடிகர்களை முக்கியமாக பெண் நடிகைகளை அவர்கள் இருப்பிடத்தில் கொண்டு சேர்த்து விடும் என்பதால் மகளைப் பற்றிய கவலையின்றி சத்யவதிக்கு ஏற்ற வரன் தேடும் மும்முரத்தில் இருந்தனர் அவளின் பெற்றோர்.

அந்த சமயத்தில்தான் சந்திரன் வரன் வந்தது.  சந்திரன்  அப்போது இராணுவத்தில் பணிபுரிந்துக் கொண்டிருந்தான். பதினெட்டு வயது பூர்த்தியானதும் இராணுவத்தில் சேர்ந்து விட்டான். பி.யு.சி மட்டுமே படித்து இருந்தாலும், வேலையில் சேர்ந்ததும் தொலைத் தூரக் கல்வி மேலும் படித்து முதுகலை பட்டம் வரை பெற்று இருந்தான். வருடத்திற்கு ஒருமுறை முப்பது நாட்கள் விடுமுறையில் சொந்த ஊருக்கு வந்து செல்வான்.

சந்திரன் குடும்பமும் பெரியதே. அவன் வீட்டின் தலை மகன்.  அவனுக்குப் பின் இரு சகோதரிகளும், கடைசியாக ஒரு சகோதரனும் இருந்தார்கள். வறுமைக் கோட்டிற்கு கீழே உள்ளவர்கள் என்று கூற முடியாவிட்டாலும், இரு பெண்களின் திருமணம், எதிர்காலம் பற்றிய கணக்கீடுகள் என்ற வகையில் சந்திரன் சம்பாத்தியம் அவர்களுக்கு மிகவும் அவசியமே. அத்தோடு மூத்த மகன் என்பதால் பொறுப்புகளை எடுத்துச் செய்ய வேண்டும் என்ற எதிர்பார்ப்பும் அதிகம். சந்திரன் வயது முப்பதை நெருங்கும் வேளையில் பெண் பிள்ளைகளுக்கு எல்லாம் திருமணம் முடித்து விட்டு, அவனுக்கு வரன் பார்க்க ஆரம்பித்து இருந்தனர்.

சத்யவதியின் பெற்றோரைப் போல, சந்திரன் பெற்றோருக்கும் ஜாதகத்தில் நம்பிக்கை இருக்க, இருவருக்கும் திருமணம் செய்ய பேச்சு வார்த்தை நடந்தது. சந்திரனைத் தவிர அவன் வீட்டினர் அனைவரும் வந்து பெண் பார்த்துச் சென்றிருந்தனர். அந்த காலக்கட்டத்தில் இருபத்தி ஐந்து வயது என்பது பெண் பிள்ளைகள்  திருமணத்திற்கு சற்று அதிகம் தான். என்றாலும் சத்யவதியின் அழகு அவர்களுக்குப் பிடித்து இருந்தது. எனவே மகனின் சம்மதம் மட்டுமே தேவை எனக் கூறிவிட்டுச் சென்றனர்.

சத்யவதிக்கு சந்திரன் போட்டோ காட்டப்பட்டு இருக்க, அவளுக்கும் மறுத்துக் கூற எதுவும் இல்லாததால் சம்மதித்து விட்டாள். இதில் சத்யவதியின் பெற்றோர் செய்த ஒரு தவறு, பொழுதுபோக்காக நாடகங்களில் நடித்துக் கொண்டிருக்கிறாள். திருமணம் முடிந்ததும் நிறுத்தி விடுவாள் என்று கூறியிருந்தனர். சத்யவதியும் மேடை நாடகம் மட்டுமே அதுவரை நடித்து இருந்ததால், மக்களுக்குப் பிரபலம் இல்லை. அதனால் சந்திரன் வீட்டினருக்கு அது பெரிய விஷயமாகவும் படவில்லை.

சத்யவதியின் போட்டோவும் அப்போது ஈமெயில் புதிதாக புழக்கத்தில் இருந்ததால்  பிரவுசிங் சென்டர் மூலமாக அனுப்பி இருந்தனர். சந்திரனுக்கும் பெண்ணைப் பிடித்திருந்தது. ஒரு மாதத்தில் லீவிற்கு சொந்த ஊர் வருவதாக இருந்தான்.

முப்பது நாள் லீவில் வந்து செல்லும்போது பெண் பார்த்தல், நிச்சயம் பின் திருமணம் என்று நாட்கள் சென்று கொண்டிருந்தால், திருமணம் முடிக்க அடுத்த வருடமே ஆகிவிடும் எனக் கூறி, திருமணத்திற்கே ஏற்பாடு செய்யக் கூறியிருந்தான் .

சத்யவதி மற்றும் சந்திரன் இருவருக்கும் மற்றவரிடம் பேசிப் பழக ஆசை இருந்தாலும், வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை. கைப்பேசி அறிமுகம் ஆகியிருந்தாலும், பெரிய பெரிய பணக்காரர்களுக்கு மட்டுமே கட்டுப்படியாகிருந்த காலம் அது. அதனால் தெருவுக்குத் தெரு எஸ்டிடி பூத்கள் மற்றும் காயின் பேசிகள் இருந்தன.

இராணுவத்தில் முக்கிய அதிகாரிகள் தவிர மற்றவருக்கு எந்த ஒரு சலுகையும் கிடையாது. பொதுவாக எல்லாருக்கும் வார விடுமுறையன்று எஸ்டிடி பேச அனுமதி உண்டு. ஆனால் அதிக நேரம் பேசவும் முடியாது. அதிக நபர்களுக்கும் பேச முடியாது. எப்போதும் சந்திரன் தன் வீட்டினருக்கேப் பேசிப் பழகியதால், திருமணம் நிச்சயம் ஆன பின்பும் அவர்களுக்கேப் பேசினான்.

கடிதம் மூலம் தொடர்பு கொள்ளலாம் என்றாலும் இடையில் நாட்கள் குறைவாகவே இருந்தது. கடிதம் சென்று, பதில் கடிதம் வரவே ஒரு வாரம் ஆகி விடும். அதிகபட்சம் இரண்டு கடிதங்கள் எழுதலாம். அது எதற்கு என்று சந்திரன் விட்டு விட, சத்யவதிக்கும் எழுதலாமா கூடாதா என்ற குழப்பம். சாதாரணமாக வெளியூரில் பணி என்பது வேறு. இராணுவம் எனும்போது கட்டுப்பாடுகள் அதிகம் இருக்குமே என்ற காரணத்தினால், சத்யவதியும் எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை.

நாட்கள் வேகமாக நகர, சந்திரனின் விடுமுறை ஆரம்பமாகியது. சந்திரன் சொந்த ஊர் திருச்சி அருகே இருக்க, டெல்லியில் இருந்து சென்னை வந்து, பின் திருச்சி செல்வதாக இருந்தான். இந்த விவரங்கள் அனைத்தும் சந்திரன்  குடும்பத்தினர் வழியாக சத்யவதியின் பெற்றோருக்கும், அவர்கள் மூலம் அவளுக்கும் தெரிய வந்தது. திருச்சி செல்லும்முன் சந்திரன் தன்னை வந்து பார்த்துச் செல்வாரோ என சிறு எதிர்பார்ப்பு சத்யாவிற்கு இருந்தது.

சத்யவதியின் எதிர்பார்ப்பு சரியே என்பது போல சந்திரனும் அவளின் வீடு தேடி வந்தான். ஆனால் அந்த நேரத்தில் எதிர்பாராத விதமாக சத்யாவின் அடுத்த வீட்டில் இறப்பு ஒன்று நிகழ்ந்து இருந்தது. அதனால் அவர்கள் தெரு அடைத்துப் பந்தல், மேளம் என்று பலமான ஏற்பாடுகள் செய்து இருந்தனர். அவர்கள்  வீட்டைத் தாண்டி தான் சத்யா வீட்டிற்கு செல்ல வேண்டும். அக்கம்பக்கம் நெடுநாள் பழகிய மனிதர்கள் என்ற அடிப்படையில் அவர்களையும் எதுவும் கூற இயலவில்லை.

ஆனால் மாப்பிள்ளை முதல்முறையாக வரும்போது இதைக் கடந்து வரணுமா என்று சங்கடமடைந்த சத்யாவின் பெற்றவர்கள் சந்திரனை அந்த தெரு முனையிலே திருப்பி அனுப்பி இருந்தனர். சத்யா அவளின் வீட்டு வாசலில் நின்று இருக்க,  சந்திரன்  நூறு அடி தொலைவில் நின்று இருந்தார். இருவரும் தூரத்தில் இருந்து ஒருவரையொருவர் வரி வடிவம் மட்டுமே பார்த்தனர்.

சந்திரன்  தங்கள் ஊர் சென்ற பின் அவனுக்கு வேலையே சரியாக இருந்தது. சரியாக திருமணத்திற்கு ஏழு நாட்கள் மட்டுமே இருந்ததால், உடை எடுப்பது, சத்யா வந்து தங்குவதற்கு ஏற்றார் போல தன் அறையில் மாற்றம், மற்றவர்களுக்கு உடை எடுத்து முடித்து இருந்தாலும், பெண்ணுக்குப் போட வேண்டிய நகை வாங்குவது என்று நேரம் சரியாக இருந்தது. உறவினர்களுக்கு அழைப்புகள் முடிந்து இருந்தாலும், தன் நண்பர்களுக்குப் பத்திரிகை வைக்கச் செல்ல வேண்டியிருந்தது.

பணியிடத்தில் இருந்து கிளம்பும்போது திருமண விவரம் கூறி, தனது அதிகாரிகளிடம் லீவு எக்ஸ்டென்ஷன் கேட்டு இருந்தான். அதற்கு அவர்கள் சில தகவல்கள் கேட்டு இருக்க, அதையும் தயார் செய்து மெயில் அனுப்பும் வேலை வேறு அவனுக்குச் சேர்ந்தது. இத்தனையும் முடிக்கும் போது மறுநாள் திருமணம் என்ற நிலைக்கு வந்திருந்தான் சந்திரன் .

பகலில் அலைச்சல், வீடு திரும்ப நள்ளிரவு என இருக்க, படுத்தவுடன் உறக்கம் தான் வந்தது. இரண்டு நாளில் திருமணம் எனவும் தான் தன் வருங்கால மனைவியைப் பற்றிய எண்ணங்கள் சந்திரன் மனதில் உலா வர ஆரம்பித்தது.

திருமணத்திற்கு முதல் நாள் மதியம் மாப்பிள்ளை வீட்டார் சென்னை செல்வதாக இருக்க, அன்று காலை தான் சற்று ஓய்வாக சந்திரன் அமர முடிந்தது. அது கூட அவர்களின் உறவினர்கள் வந்திருக்க, என்ன கல்யாண மாப்பிள்ளை அலைய விடறீங்க என்று அவன் வீட்டினரைக் கேள்வி கேட்கவே, எல்லோரும் சேர்ந்து வெளியில் செல்ல விடாமல் செய்தனர்.

-தொடரும் –