நெஞ்சை கொய்த வதுகை-18

அத்தியாயம்-18

சம்ருதி வீட்டில் புயலாய் வந்தான் விகர்த்தனன். அவள் வந்த வேகத்தில் அவள் தந்தையிடம் ‘எனக்கு இந்த கல்யாணம் வேண்டாம்’ என்று கூறி சந்திரசேகரிடம் அழுது துடிப்பாள் ஆர்ப்பாட்டம் செம்திருப்பாளென்று பதட்டமாய் தான் வந்தான்.

ஆனால் அவன் சம்ருதி வீட்டில் காலடி எடுத்து வைக்க, “என்னங்க மாப்பிள்ளை வந்திருக்கார்” என்ற ஜானகி குரலும், “அட வாங்க மாப்பிள்ளை. இப்ப தான் சம்ரு வீட்டுக்கு வந்தா. உங்களை வரவேற்க தான் வந்திட்டாளோ” என்று வரவேற்றார்.

“ஜானகி பொண்ணை கூப்பிடு” என்று சந்திரசேகர் கூற, ஜானகி பணியாட்களிடம் கூறி மகளை கூப்பிட கூற, பணியாளும் சிட்டாய் பறந்து சம்ருதி அறைக்கு வந்தார்.

“அம்மா… மாப்பிள்ளை தம்பி வந்ததால் ஐயா உங்களை கூப்பிட்டார்.” என்று கூற, விகர் இங்கேயே வந்துட்டாரா? என்று அவசரமாய் கண்ணீரை துடைத்து வந்தாள்.

நல்லவேளை அவள் அப்பாவிடம் எதுவும் இன்னமும் கூறவில்லை என்ற நிம்மதி விகர்த்தனனுக்கு.

அப்பாவிடம் எதையும் பேசிட போகின்றான் என்று சம்ருதியும் பயந்து வந்தாள்.‌ தந்தைக்கு சிலது தெரியாமலே செல்லட்டும் என்ற தவிப்பான பயம்.

சம்பிரதாயமாக போலி புன்னகை கொண்டு வரவேற்றாள்.

அவள் அழைப்பது போலியானது என்று புரிந்தாலும், “இந்த பக்கம் வந்தேன் Sam உன்னையும் பார்த்ததுட்டு போக வந்தேன்.” என்று கூற ‘ஓ அப்படியா’ என்பது போல நின்றாள்.

சந்திரசேகருக்கு லேசாய் ஐயம் துளிர்க்க, “மாமா நான் சம்ரு கூட தனியா போகணும். இஃப்யூ டோண்ட் மைண்ட் பேசிட்டு வரட்டுமா?” என்று கேட்டான் மாப்பிள்ளையாக போகும் விகர்.

“இதுக்கெல்லாம் பர்மிஷனா? தாராளமா பேசுங்க மாப்பிள்ளை” என்று அனுமதி வழங்கினார் சந்திரசேகர்.

சம்ருதிக்கு தந்தை முன் விக்ராந்த் கூட வாதம் செய்ய பிடிக்காமல், அறைக்கு அழைத்து வந்தாள்.

  கதவை சாற்றிய மறுநொடி”இங்க ஏன் வந்திங்க?” என்று சூடாக கேட்டாள்.

“பேசிட்டே இருக்கும் போது பாதில நீ . போனதால, நான் இங்க வந்தேன்.” என்றான்.‌

“அதான் எல்லாம் பேசிட்டிங்களே‌… என்னை சந்திச்சது, பேசியது பழகியது, எல்லாமே பொய்… நாடகம்னு உங்க வாயால சொன்னிங்க. இப்ப எதுக்கு இங்க வந்திங்க? கொஞ்சநாள் பேசி பழகியவனோட ரூம் வரை வந்துட்டாள்னு கர்வமா பேசினிங்க. இன்னும் என்ன பாக்கியிருக்கு?” என்று கேவினாள்.

குலுங்கி குலுங்கி அழுதவளுக்கு கன்னத்தில் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்து, “இந்த கண்ணீர் கிருஷ்ணா என்னை வேண்டாம்னு சொன்னப்ப வரலை‌. அடப்போடானு அலட்சியமா இருந்தேன். ஆனா இப்ப.. திட்டம் போட்டு, என்னை ஏமாற்றி உன் பின்னால் வரவச்சி என் கேரக்டரையும் தப்பா பேசின உனக்காக அழறேன்.” என்று அழுவதை நிறுத்தாமல் பேசினாள்.

விகர்த்தனனுக்கு அவள் அழுகை அந்த நேரத்திலும் சந்தோஷத்தை தான் தந்தது. உண்மையில் சிரித்தபடி அவளை ரசித்தான்.

“உங்க மேல கோபம் வருது. கல்யாணத்தை நிறுத்திடலாம்னு கூட வந்தேன். ஆனா எங்கப்பா சந்திரசேகர்… ஆசை ஆசையா என்னை பெத்து வளர்த்து ஆளாக்கியவர், நான் முன்ன ஒருத்தனை விரும்பறேனு சொன்னப்ப கூட்டிட்டு வாம்மான்னு சொன்னார். கிருஷ்ணாவை வசந்த் துரத்திட்டான்.

இப்பவும் நான் ஒருத்தரை விரும்பறேனு சொல்லி உங்களை அவர் முன்ன நிறுத்தினேன்.
அப்பவும் அவரோட அக்காவையோ அக்கா பையனோட என் கல்யாணத்தை பிக்ஸ் பண்ணாம, அவங்களை அவாய்ட் பண்ணிட்டு எனக்கு பிடிச்ச மாதிரி என் வாழ்க்கை அமையணும்னு உங்களை ஏற்றுகிட்டார்.

மகளோட கல்யாணம்னு ஆசை ஆசையா மண்டபத்துக்கு வாடகை கொடுத்து, நகை செய்ய சொல்லி, என் ஆசையை நிறைவேற்ற நினைக்கறவருக்கு, கல்யாணத்தை நிறுத்தி களங்கத்தை தர விருப்பமில்லை.

அந்த ஒரு காரணத்துக்காக மட்டுமே இந்த கல்யாணத்தை நிறுத்தாம உள்ளுக்குள்ள மறிச்சவளா நிற்கறேன்.” என்று கூறியவளை தன் பக்கம் திருப்பினான்.

அப்பொழுதும் அவனை பாராது வேறு திசைக்கு தலையை திருப்பினாள்‌.

“லுக்… நான் உன்னை தப்பா பேசலை. ஆக்சுவலி நீ என்னை தேடி வந்ததுக்கு நான் சந்தோஷப்படறேன்.
உன் கவனத்தை என் பக்கம் திருப்ப திட்டம் போட்டேனே தவிர, உன் மனதை திட்டம் போட்டு கவுக்கலை. நீயும் என்னை விரும்பியது போல நானும் உன்னை விரும்பினேன்.

நீயா வந்தப்ப கூட நானும் கண்ணியமான தான் இருந்தேன். என் அளவு மீறி நான் நடந்ததேயில்லை.

கல்யாணத்தை நிறுத்ததாதுக்கு சந்தோஷம்.” என்று கூறினான்.

ஏனோ முன்பு தனக்காக பார்த்து பார்த்து பேசியவன். இன்று இப்படி பேச அதிருப்தி அடைந்தால் என்பதே சரி‌.

“ஓகே… வசந்த் பத்தி உங்க வீட்ல சொல்ல போறியா? அப்படி சொன்னா கிருஷ்ணாவை பத்தி சொல்லவேண்டியதா இருக்கும். கிருஷ்ணாவை பத்தி நான் சொல்லி தெரியும்னா, அடுத்து அவன் நட்பை சொல்லணும். நம்ம பழகியதை கூறணும்‌. இப்ப இப்படி பேசுவதையும் வெளியே சொல்ல நேரலாம்‌. நான் உங்கப்பாவிடமோ உன்னிடமோ மன்னிப்பு கேட்க மாட்டேன்.
நான் உன்னை தப்பா நினைக்கலை தப்பா சொல்லலை. அப்படியிருக்க மன்னிப்பும் கேட்க எனக்கு அவசியமில்லை.” என்று வேறு கூற, ஈகோவின் ஒட்டுண்ணியாக வளர்த்து வரும் சம்ருதியும் “நீங்க மன்னிப்பு கேட்டாலும் மன்னிப்பு தர்ற நிலையில் நானுமா இல்லை.” என்றாள்‌.

“ஓ… ரியலி… நல்லது” என்று கூறியவன், “அப்ப கல்யாணம்” என்று புருவம் உயர்த்தி கேட்க, சம்ருதி கையை பிசைந்தாள்.

அவள் மௌனம் விகர்த்தனனின் கோபத்தை கிளறியது.

“எந்த சிட்டுவேஷன் வந்தாலும் உன்னை தூக்கிட்டு போவேன்‌‌. ராமாயணத்தில் அந்த ராவணன் சீதையை தூக்கிட்டு போனது போல‌‌. கல்யாணம் நடந்தாலும் நடக்காட்டியும் கிருஷ்ணா மாதிரி விட்டு தந்து கைகட்டி வேடிக்கை பார்க்குற கேரக்டர் நான் இல்லை.

எனக்குன்னு முடிவானதை சொடக்கிடும் முன்ன தூக்கிட்டு போறவன் நான்” என்று விகர்த்தனன் பேசினான்.

சம்ருதி நக்கலாய் சிரித்து, ராவணனால் தூக்கிட்டு போக மட்டும் தான் முடியும். சீதையை ஆளமுடியாது.” என்று வைகுண்டு பேசினாள்.

ராவணனும் ராமனனும் ஒரே ரோல்ல இருக்கறப்ப நிச்சயம் சீதையை ஆளமுடியும். பார்க்கறியா?” என்று சவாலிடும் தோரணையில் கேட்டான்‌.

    சம்ருதி நக்கலாய் அவனை நோக்கி, “காதலிச்சதுக்கே பால்கனி ஏறி நம்ம ரூமுக்கு வந்தவ என்ற இளக்காரம் தானே, இப்ப இப்படி பேசற? நமக்குள் கல்யாணமே ஆனாலும் நான் இதே சந்திரசேகர் மகளாவே இருப்பேன்.” என்று அவளும் கூறினாள்.

  “நைஸ்… கல்யாணத்துல மீட் பண்ணலாம்” என்றவன் ஒய்யாரமாய் கண்ணாடி அணிந்து வெளியே வந்தான்.

சம்ருதியோ அழுகையை துடைத்து திமிராய் நடந்து வந்தாள்.

   “தேங்க்ஸ் மாமா. ஒரு சின்ன விஷயம் பேசணும்னு வந்தேன்.‌ சம்ருதி நான் சொன்ன விஷயத்திலா ரொம்ப ஸ்போட்டிவா எடுத்துக்கிட்டா. தேங்க்யூ சோ மச் சம்ரு” என்று பேச பேச, சம்ருதி போலி புன்னகை தழுவ விட்டாள்.

    விகர்த்தனன் செல்வதாக கூற சந்திரசேகர் மாப்பிள்ளையை வழியனுப்ப கூறினார்.

  சம்ருதியும் வேண்டாவெறுப்பாக வந்தாள்.

   காரில் ஏறியவனோ, மாமனார் சற்று நகர்ந்ததும் தனிமை கிடைக்க “நகை கடை இருக்குன்னு கல்யாணத்துக்கு நகை நகையா செய்ய சொல்லாத. உன் முகத்துல புன்னகை மட்டும் போலியில்லாம இருக்கட்டும். எனக்கு அந்த நகை மட்டும் வேண்டும்.” என்று கண் சிமிட்டி சென்றான்.‌

  அவன் காரை பார்த்து, ‘இவரு என்னவேண்டுமென்றாலும் பேசுவாரு, செய்வாரு, என்னை நக்கல் பண்ணறார்.‌ இவர்‌ மட்டும் நடிக்கலை?’ என்று முனங்க, வசந்த் சத்யமூர்த்தி சியாமளா ஜனனி என நால்வரும் காரில் வந்தனர்.‌

    அவர்கள் வரவும் சியாமளா “என்ன இங்க நிற்கற?’ என்று கேட்க “விகர்த்தனன் வந்துட்டு போறார் அத்தை.” என்றவள் வசந்தை சத்யமூர்த்தியை எரிக்கும் விதமாக கடந்து சென்றாள்.

  “அந்த படுபாவி எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டு போயிட்டானா?” என்று சத்யமூர்த்தி யோசனையாக நுழைந்தார்.‌

  “கொஞ்ச‌ நேரம் முன்ன வந்திருக்க கூடாது? மாப்பிள்ளை வந்துட்டு போனார்” என்று சந்திரசேகர் கூறி வரவேற்றார்.‌

   சத்யமூர்த்தி சங்கடமாய் நம்மை பற்றி தெரிந்துவிட்டதா? இல்லையா? என்ற குழப்பத்திலிருந்தார்.

  சந்திரசேகரோ ஜானகியியுடன் மச்சான் அக்காவிற்கு உடையும் நகையும் தட்டில் எடுத்துவர சென்றார்கள்.

சம்ருதியோ, “என்ன மாமா அப்பாவை பார்த்து பார்த்து யோசிக்கறிங்க? கவலைப்படாதிங்க விகர்த்தனன் அம்மா அப்பாவிடம் உங்களை பத்தி சொல்லலை.

  என்னிடம் மட்டும் நீங்க செய்ததை சொன்னார்.‌

    இப்படியொருத்தன் உங்களை நோண்டுவான்னு தெரிந்திருந்தா கிருஷ்ணாவையே எனக்கு கல்யாணம் பண்ண விட்டிருப்பிங்க தானே?

பாவம் மாமா நீங்க இந்த விகர்த்தனன் ரொம்ப மோசம். உங்களை பத்தி ஏன் அப்பாவிடம் சொல்லாம போனார்னு தெரியலை. எதுக்கும் விகர்த்தனனிடம் ஜாக்கிரதையா இருங்க. பேரே விவகாரம் பிடிச்சி வச்சியிருக்கான்.‌

   அப்பறம் இருப்பதும் போச்சுனு தலையில துண்டை போடாதிங்க.

  எங்கப்பாவுக்கு ஆண் வாரிசு இல்லை. அதனால் வசந்த் அத்தான் பார்த்திருக்கற நகைகடையை கூட கேட்டா தருவார். ஆனா என் சந்தோஷத்தை தடையா நினைக்கிறவங்களுக்கு இந்த வீட்ல நிற்க கூட இடம் தரமாட்டார்.‌

  சொந்தக்காரங்க என்ற முறையில வந்தம்மா போனம்மா சாப்பிட்டிங்களா அவ்ளோ தான். இனி எனக்கு புட்பாய்ஸன் வச்சி எது செய்தாலும் அவன் உங்க குரல் வளையை கடிச்சிடுவான்.

   ஏற்கனவே ஜனனி தான் ஜூஸ்ல மாத்திரை கலந்தானு அவளை சீ அக்வாரியம்ல கடல்ல தள்ளினான்.
  
   மாத்திரை கலந்தவளுக்கே உயிர் பயம் காட்டி காப்பாத்தினான்.

  இதுல திட்டம் போட்ட வெட்டியாட்கள் நீங்க. எதுக்கும் இனியாவது நல்லவங்களா மாறிடுங்க. மச் பெட்டர்” என்று பேசி கடந்தாள்.

   அவள் அவளது அறைக்கு செல்லவும், “எல்லாம் போச்சு.” என்றான்‌ வசந்த்.

  “இவன் ஒருத்தன்” என்று சத்யமூர்த்தி அடுத்த திட்டம் போட நகம் கடித்தார்.‌

சம்ருதிக்கு ‘என்னை எப்படி பேசிட்டு போனான்.‌ ஆனா இந்த விகர்த்தனனை நான் இவங்களிடம் புகழறேன்.
   ஏன் இப்படி? அவனை கண்டு அந்தளவு காதலா?

  இந்த இளக்காரம் தானே அவன் பேசியது.” என்று துவண்டாள்.

   எந்தபக்கம் சென்றாலும் விகர்த்தனன் பேசியது வலித்தது.
 
   கிருஷ்ணாவோடு காதல் தோல்வி அடைந்து அவன் வேறு பொண்ணை கல்யாணம் செய்ய சென்ற நேரம் கூட இந்தளவு வலியில்லை.
  இந்த விகர்த்தனனோடு கல்யாணமே நடைப்பெற போகின்றது. ஆனாலும் அவன் பேசியது வலிமை கூட்டியது.
 
  என்ன தான் தெரியாமல் பேசினாலும் கடத்திட முடியவில்லை.

  பேசி விட்டானே…. என்ற ஒன்றே உள்ளத்தை உலுக்கியது.

      நிச்சயம் இவனுடன் வாழும் வாழ்க்கை எளிதாகுமா? இராவணன் கைப்படாத சீதையா, அல்லது ராமனின் பாதம் பணிந்த ஜானகியா?

  விகர்த்தனன் இந்த இரண்டு கதாபாத்திரமும் வேறு வேறு என்றாலும் இரண்டும் நானே என்பதாக கூறிவிட்டான்.

  ஆனால் சீதையும்  ஜானகியும் ஒருத்தியே என்றாலும் ராவணன் ராமன் இருவரில் யார் அருகே சென்று நிற்பாளென்றதில் வித்தியாசம் உள்ளதே.
 
   சம்ருதி மனதளவில் போராட்டத்தை அடைந்தவளாக அசதியில் கழித்தாள்.

-தொடரும்.

• பிரவீணா தங்கராஜ்

  ‌