உந்தன் மொழிகளென்று

அதிகாலையில் உறக்க கலகத்தில் ஆரதழுவும்
உந்தன் கைகளுக்குள் எந்தன் மேனிவாசம்
இன்றென்ன அடுதலென எட்டிப்பார்க்கும்
உந்தனார்வதில்  எந்தன் விழியில் சினத்தையும் 
குளித்து முடித்து சாரல் மழையாக துவட்டும்
உந்தன் கேசத்தை துவட்டும் எந்தன் தாய்மையும்
அதே பட்டு கேசத்தை நின்வாரும் போது
எந்தன் களைத்து விடும் குழந்தை மனதையும்
உனக்கு பிடித்த அந்த வெண்நிற சட்டையில்
என்னையறியாது கொட்டிய குழம்பால்
ஏற்பட்ட சண்டைகளையும் ...
நீ தேடும் அந்த சாம்பல்நிறகைக்குட்டை
நேரம்போக்காமல் எடுத்துக் கொடுக்கும் கனத்தையும்
அலைபேசியோடு அகம் பேசியதையும்
கனபொழுதில் பதிந்த அழுத்த முத்தத்தையும்
எடுத்து பெட்டிகளில் நிரப்பிக்கொள் .
மொழிதெரியாத நாட்டில் செல்லுமுனக்கு தெரியும் 
இதெல்லாம் தான் உந்தன் மொழிகளென்று...
                    
                                      -- பிரவீணா தங்கராஜ் .